Vleermuizen vastgelegd met warmtebeeldcamera

Onderstaande beelden laten goed zien wat de aanvulling van een warmtebeeldcamera kan zijn bij inventarisaties naar vleermuizen. Verschillende soorten vleermuizen gebruiken verschillende soorten jachttechnieken, vliegpatronen en daarbij horende ultrasone geluiden. Deze registreren we met een batdetector. Echter soms vliegen de vleermuizen buiten het bereik van de batdetector (20m afhankelijk van de detector) waardoor we ze niet horen. Zo foerageren meervleermuizen soms ver boven open water en gebruiken grootoorvleermuizen ‘fluister-sonar’ met een bereik van slechts enkele meters. 
Op onderstaande beelden onder andere meervleermuizen boven een donkere vaart in Noord-Holland welke lange tijd buiten het bereik van de detector foerageerden. Doordat ze met de warmtebeeldcamera zichtbaar waren werd geduldig gewacht terwijl ze binnen het bereik van de batdetector kwamen. Ondertussen kon het foerageergedrag mooi worden waargenomen. Een kraamkolonie van gewone grootoorvleermuizen, een soort die zeer heimelijk leeft en met de detector maar beperkt is op te pikken, liet zich ook verraden. Ook een watervleermuis foerageert boven donker strak water. De vleermuis was slechts sporadisch op de detector te horen. Echter op de warmtebeeldcamera, type Fuzion LRF, was het dier langere tijd goed zichtbaar.
Dankzij de warmtebeeldcamera kan de inventariseerder op zicht bepalen of hij zich moet verplaatsen naar een betere plaats waar de vleermuizen binnen bereik van de detector vliegen, of dat hij langer moet wachter terwijl vleermuizen niet hoorbaar zijn.  Ook kunnen grote objecten zoals flatgebouwen en/of boomholten goed worden geïnventariseerd op hun eventuele gebruik door vleermuizen.